Geografija
[uredi]
Položaj
Banja Luka je smještena na obalama Vrbasa, na mjestu gdje ova rijeka gubi osobine planinske rijeke i ulazi u niziju na svom putu ka ušću u Savu. Veći dio područja Banje Luke pripada slivu Vrbasa, a manji dio na zapadu slivu rijeke Gomjenice. Vrbas teče sredinom grada i na užem gradskom području prima pritoke Suturliju, Crkvenu i Vrbanju.
Središnji dio grada leži na nadmorskoj visini od 163 m i okružen je tercijarnim brežuljcima. Prema različitim geomorfološkim, geološkim i hidrografskim osobinama koje su značajne za lokaciju postojećih i budućih cjelina grada, područje Banje Luke se može podijeliti na 4 cjeline: ravno dno kotline, aluvijalne terase, brda koja okružuju kotlinu i Dinarske planine na jugu. Na jugozapadu područja se uzdiže planina Manjača, a na jugoistoku planina Čemernica.
Grad se, prateći tok Vrbasa, razvijao nizvodno, a stambena naselja koja su se gradila poslije Drugog svjetskog rata i zemljotresa 1969. razvijala su se u širinu prema brdima koja okružuju Banju Luku.
Teritorija grada (nekada opštine) Banja Luka graniči se sa opštinama: Gradiška, Laktaši, Čelinac, Kneževo, Mrkonjić Grad, Ribnik, Oštra Luka i Prijedor.
[uredi]
Klima
Klima Banje Luke je umjereno kontinentalna uz uticaj klime panonskog pojasa. Srednja godišnja temperatura je 10,7 °C, srednja januarska 0,8 °C, dok je srednja julska 21,3 °C. Srednja godišnja oblačnost iznosi 62%. Na klimu znatno utiču geografski položaj grada (kotlina), Vrbas sa pritokama te urbanizacija gradskog područja.[3]
Istorija Za više informacija pogledajte Istorija Banje Luke
Na širim prostorima grada otkrivena su bogata arheološka nalazišta koja govore o prastanovnicima prostora oko Vrbasa. Prvi poznati stanovnici bili su Iliri i Kelti.
O boravku Rimljana svjedoče brojni artefakti pronađeni na raznim lokalitetima u blizini današnje Banje Luke. Rimljani su prvi otkrili ljekovita svojstva mineralnih voda na izvorištima u okolini grada — Gornjem šeheru, Slatini i Laktašima.
U to vrijeme Banja Luka se nalazila na važnom rimskom putu koji je povezivao Split (lat. Spalatum) sa Gradiškom (lat. Servitium/Serbinum). U današnjem srcu grada, na mjestu gde se sada nalazi kulturno-istorijski spomenik, tvrđava Kastel, bilo je podignuto rimsko vojno utvrđenje Kastra, unutar kojeg se odvijao život rimskog vojnog naselja.
Tvrđava Kastel
Tokom VI i VII vijeka, poslije propasti Rimskog carstva, doseljavala su se slovenska plemena. Od VII do XII vijeka ovim prostorima je uglavnom gospodarila Vizantija. Povremeno su ih zauzimali i ugarski kraljevi, a u IX vijeku rijeka Vrbas (ili Una) je bila zapadna granica Srbije. U prvoj polovini XII vijeka teritorjom današnje Banje Luke vladao je prvi bosanski ban Borić.
O srednjovjekovnom životu u okolini Banje Luke svjedoče mnoge povelje i zapisi izdati u gradovima Vrbaške i Zemljaničke župe, kao i značajni ostaci utvrđenih gradova iz perioda od XIII do XV vijeka u kanjonu Vrbasa i na prostoru sjeverno od današnjeg grada, u Lijevču i Potkozarju. Vrbaški grad se prvi put spominje 1224. godine, župa Zemljanik 1287, Kotor (Kotor Varoš) 1323, Zvečaj 1404, a Bočac 1446. Krajem XIV vijeka ovim prostorima (tzv. Donjim krajima) je vladao kralj Tvrtko, a početkom XV vijeka moćni feudalac Hrvoje Vukčić.
Grad se pod današnjim imenom prvi put pominje 1494. godine kada ugarski kralj Vladislav II Jagelonac, u povelji upućenoj lokalnim zapovjednicima, navodi ime Juraja Mikulašića kao kaštelana Banje Luke. Vjeruje se da je ovo ime nastalo od riječi „ban“ i „luka“, pri čemu je luka je označavala livadu u blizini vode.
[uredi]
Otomanska i austrougarska vlast (od XVI do XX vijeka)
Turci Osmanlije su osvojili Banju Luku 1521. godine. U periodu od 1579. do 1587. godine Ferhat-paša Sokolović je izgradio čaršiju na idealnom prostoru za razvoj naselja, na ušću rijeke Crkvene u Vrbas. Tada je podignuto 216 javnih građevina, od kojih su najpoznatije: Džamija Ferhadija, karavan-saraj, oko 200 zanatskih i trgovačkih dućana, te hambari za žito. Godine 1583. Banja Luka je postala sjedište Bosanskog pašaluka, što je bila sve do 1639. godine.[4]
U svojih 500 godina postojanja Banja Luka je bila poprište mnogih sukoba. U vrijeme austrijsko-turskih ratova bila je više puta pustošena, a njeno stanovništvo pobijeno ili rastjerano. Naročito je značajna bitka koja se vodila oko banjolučke tvrđave 1773. godine u kojoj su obje strane pretrpile velike gubitke. Banju Luku su pored vojničkih pohoda pustošile i velike epidemije kuge, od kojih je najveća bila ona između 1813. i 1816. kao i česti razorni zemljotresi.
Krajem turske vladavine grad je imao 1.126 kuća od kojih su 103 bile u srpskoj varoši. Ovaj period banjolučke prošlosti obilježio je i Vasa Pelagić, upravnik Srpskopravoslavne bogoslovije, prve srednje škole u Bosni. Pelagić je za školske potrebe i radi širenja prosvjete u narodu štampao 1867. godine u Beogradu „Rukovođu za srpsko-bosanske, hercegovačke, starosrbijanske i makedonske učitelje“. Primio je čin arhimandrita da bi zaštitio Bogosloviju u Banjoj Luci od protivnika iz redova sve tri vjere, kojima se nije dopadao njegov slobodouman školski program.
Razglednica iz 1905. godine
Godine 1878. Banju Luku je okupirala Austro-Ugarska. Iako je za vrijeme turske vlasti bila administrativni centar regije, Banja Luka je austrougarsku okupaciju dočekala kao zaostalo orijentalno naselje sa manje od 10.000 stanovnika. Pod novom vlašću grad je značajno napredovao. Dobio je nove saobraćajnice, vodovod, kanalizaciju, električnu rasvjetu, a razvijale su se i privreda i trgovina. Željezničkim putem se izvlačilo drvno bogatstvo, koje se plasiralo dalje u sve krajeve „Dvojne monarhije“.
Za vrijeme austrougarske vladavine otvorena je i gimnazija („Velika realka“), fabrika duvana i drvoprerađivačko preduzeće „Bosna holc“.
Najznačajniji Banjolučanin tog vremena je svakako pisac i narodni tribun Petar Kočić, rođen u obližnjim Stričićima na planini Manjači, koji je ostavio veliki i trajni pečat u kulturnom i političkom životu ovog kraja, kao i u srpskoj književnosti uopšte.
[uredi]
Oslobođenje i savremeno doba (XX vijek)
Za početak Prvog svjetskog rata vezana je jedna zanimljivost. Naime, po objavljivanju rata Srbiji, Austro-Ugarska je u Banjoj Luci pohapsila sve viđenije Srbe i optužila ih za veleizdaju. Slobodu za njih je uspio da izdejstvuje Alfonso XIII, tadašnji kralj Španije, i to preko svoje majke, Marije Kristine, koja je bila porijeklom sa austrijskog dvora. Zahvalna Banja Luka i danas ima ulicu u samom centru grada koja nosi ime ovoga vladara. Austro-Ugarska vlast u Banjoj Luci okončana je ulaskom srpske vojske u grad 21. novembra 1918. godine.
Nekada crkva Svete trojice, danas Hram Hrista spasitelja (Banja Luka)
U doba Kraljevine Jugoslavije grad se ubrzano razvijao, pogotovo za vrijeme uprave energičnog i preduzetnog Bana Svetislava Tise Milosavljevića, prvog bana tadašnje Vrbaske banovine. Tada su izgrađene zgrade Hipotekarne banke, Banske uprave, Banskog dvora, Sokolskog doma, Higijenskog zavoda, Narodnog pozorišta Vrbaske banovine i crkve Svete trojice, koja je srušena u njemačkom bombardovanju (danas hram Hrista spasitelja). Otvoren je veliki broj novih škola, Etnografski muzej Vrbaske banovine, izgrađen je gradski most, te podignut Gradski park. Sve to je uticalo i na procvat kulturnog života Banje Luke.
Napredak grada zaustavio je Drugi svjetski rat i njemačko bombardovanje 9. aprila 1941. sa velikim razaranjima, a potom i savezničko bombardovanje 1944. U Drugom svjetskom ratu Banja Luka je bila u okviru Nezavisne Države Hrvatske. Mnoge srpske i jevrejske porodice su protjerane, a neke od njih su završile u koncentracionom logoru Jasenovac. Nekada brojna jevrejska zajednica (uglavnom Sefarda) u Banjoj Luci gotovo sasvim je nestala.
Pripadnici "Poglavnikovog tjelesnog sdruga" (Pavelićeve garde) i VIII ustaške bojne (bataljona), počinili su u zoru 7. februara 1942. u banjolučkim naseljima Drakulić, Šargovac i Motike, jedan od najvećih zločina na prostoru tadašnje Nezavisne Države Hrvatske. U ovom masakru hladnim oružjem je ubijeno oko 2.300 Srba, većinom staraca, žena i djece. Počinioce ovog pokolja predvodio je natporučnik (kapetan) Josip Mislov u pratnji petrićevačkog župnika, fratra Vjekoslava Filipovića.
Porušen i osiromašen, grad je oslobođen 22. aprila 1945. Godine 1961. na obližnjem Banj brdu podignut je spomenik u znak sjećanja na nekoliko hiljada krajiških boraca koji su poginuli u Drugom svjetskom ratu.
Sat na trgu Krajine, uspomena na zemljotres
Najteži udarac u poslijeratnom periodu (SFRJ) gradu je zadao katastrofalni zemljotres 1969. godine, nakon kojeg grad konačno dobija svoj prepoznatljivi izgled i značaj. Godina 1969. duboko je urezana u istoriju grada i svijest stanovništva. Najrazorniji udar pogodio je grad 27. oktobra 1969. godine. Počelo je u noći 26. oktobra u 2.55 č. jakim „prethodnim udarom“; podrhtavanje se nastavilo do 8.53 č. kada je grad pogodio zemljotres jačine 8° Merkalijeve skale, odnosno 6° Rihterove skale s epicentrom u samom centru grada (gdje se danas nalazi zgrada robne kuće „Boska“). Zahvaljujući pravovremenim mjerama, broj ljudskih žrtava je sveden na minimum (15 poginulih, a blizu 1.000 ranjenih). Materijalna šteta je bila ogromna. Ukupno je oštećeno 112 privrednih organizacija, 36.267 stanova, 131 školska zgrada, svi objekti kulture, socijalne zaštite, javnih službi. Medicinski centar je do temelja srušen. Privreda je pretrpjela značajne gubitke. Nakon zemljotresa je došlo vrijeme velike obnove grada, kada je izgrađeno mnoštvo novih objekata i stambenih naselja.
Za vrijeme ratnog sukoba na području BiH (1992 – 1995) u Banjoj Luci nije bilo direktnih dejstava, ali je došlo do značajnih promjena u nacionalnoj strukturi stanovništva. U grad je došao veliki broj izbjeglih i raseljenih Srba, a iz njega je isto tako izbjegao veliki broj Hrvata i Bošnjaka. Pored toga, ovaj period banjolučke istorije obilježio je još jedan tragičan događaj. Od 22. maja do 19. juna 1992. godine u Klinici za dječije bolesti u Banjoj Luci umrlo je 12 novorođenčadi. Svima je kiseonik za inkubatore bio neophodan. Zbog prekida koridora kroz Posavinu prema Srbiji, usljed svakodnevnih borbi, bila je onemogućena dostava kiseonika kopnenim putem, kojim je Banja Luka do tada bila snabdijevana. Jedina mogućnost dopremanja kiseonika bila je vazdušnim putem, ali je na snazi bila zabrana letenja iznad BiH. Avion sa bocama kiseonika je na batajničkom aerodromu nekoliko dana čekao posebno odobrenje za polijetanje od Savjeta bezbjednosti. Uprkos brojnim apelima za pomoć, ovo odobrenje nikada nije stiglo.[5]
Osnivanjem Republike Srpske, grad Banja Luka je postao njena najveća teritorijalno politička jedinica i de fakto glavni grad u kojem su sjedišta svih republičkih institucija. Područje grada se danas prostire na površini od 1.239 km² koju naseljava oko 250.000 stanovnika od kojih preko 75 % živi u užem gradskom području. Kulturno-obrazovnom konceptu grada i regiona pečat daju Narodni muzej, Narodno pozorište, Narodna i univerzitetska biblioteka, kuturni centar Banski dvor, Arhiv, Dječje pozorište, Umjetnička galerija, trinaest srednjih škola i četrnaest visokoškolskih ustanova.
[uredi]
Političko i administrativno uređenje Za više informacija pogledajte Političko i administrativno uređenje Banje Luke
Grad Banja Luka je teritorijalna jedinica lokalne samouprave i ima nadležnosti koje su zakonom dodijeljene opštini.
Organi vlasti u Gradu Banjoj Luci su:
Skupština grada, i
Gradonačelnik.
Skupština grada je predstavničko tijelo građana, i organ odlučivanja i kreiranja politike Grada. Skupština ima 31 odbornika. Odbornici se biraju na neposrednim lokalnim izborima, tajnim glasanjem, na period od četiri godine.
Gradonačelnik zastupa grad i vrši izvršnu funkciju u Gradu Banjoj Luci. On rukovodi Administrativnom
službom grada, i odgovoran je za njen rad.
Privreda
Administrativni centar Vlade Republike Srpske
Do 1992. godine Banja Luka je bila snažan privredni centar sa 63.000 zaposlenih i razvijenom industrijom. Nacionalni dohodak po glavi stanovnika iznosio je 2.850 američkih dolara, a stopa zaposlenosti 32,6 %. Privredni razvoj grada bio je zasnovan na razvoju industrije, uz dominaciju sekundarnog sektora u kojem je bilo angažovano 54 % ukupnog broja zaposlenih.[2]
Nakon četvorogodišnjih ratnih dejstava privreda Banje Luke stagnira. Propuštena je nova tehnološka generacija a oprema, instalirana prije rata, sada je zastarjela. I najzad, pokidane su tradicionalne spoljnotrgovinske veze i izgubljeni značajni kupci i tržišta.[2]
U posljednjih nekoliko godina naglo se razvija finansijski sektor i Banja Luka postaje finansijsko središte. U 2002. godini počinje da radi novoosnovana Banjalučka berza.[7] Uskoro se i akcije najvećih preduzeća Republike Srpske uvrštavaju na berzansku kotaciju. Među njima se nalaze akcije Telekoma Srpske, Rafinerije ulja Modriča, Banjalučke pivare, Vitaminke i mnoge druge. Pojavljuju se investitori iz Slovenije, Hrvatske i Srbije, a potom i iz Evropske unije, Norveške, SAD, Japana i Kine.
Osim berze, u ovom gradu su smještene i druge važne finansijske institucije kao što su Komisija za hartije od vrijednosti Republike Srpske, Agencija za bankarstvo Republike Srpske i Uprava za indirektno oporezivanje BiH. Sve to Banju Luku čini jednim od najvažnijih finansijskih centara u zemlji i trebalo bi da predstavlja osnovu za privredni razvoj ovog kraja.
[uredi]
Obrazovanje
Banja Luka je sjedište jedne od dvije visokoškolske ustanove čiji je osnivač Republika Srpska - Univerziteta u Banjoj Luci. U trenutku osnivanja (1975), u sastavu Univerziteta bilo je pet fakulteta: elektrotehnički, tehnološki, mašinski, pravni i ekonomski i tri više škole. Kasnije je osnovan i medicinski fakultet (1978. godine), da bi nakon formiranja Republike Srpske u Banjoj Luci bili osnovani poljoprivredni (1992), šumarski (1993), filozofski (1993), arhitektonsko-građevinski (1995) i prirodno-matematički fakultet (1996), kao i Akademija umjetnosti (1999).
U Banjoj Luci je smješteno trinaest srednjih škola. Najstarija srednjoškolska ustanova je Gimnazija, koja je u 1995. godini proslavila sto godina postojanja, a tu su i: Građevinska škola, Ekonomska škola, Elektrotehnička škola „Nikola Tesla“, Medicinska škola, Muzička škola „Vlado Milošević“, Poljoprivredna škola, Tehnička škola, Ugostiteljsko-trgovinsko-turistička škola, Škola učenika u privredi, Tehnološka škola, Centar za obrazovanje vaspitanje i rehabilitaciju sluha i govora, te Centar „Zaštiti me“.
Banja Luka ima 29 osnovnih škola i 16 vrtića u okviru Centra za predškolsko vaspitanje i obrazovanje.
[uredi]
Kultura
Zgrada Narodnog pozorišta Republike Srpske
U vrijeme Kraljevine Jugoslavije, odnosno uprave Bana Milosavljevića, banjolučko stvaralaštvo afirmiše poznate kreatore i animatore u oblasti kulture, koji postavljaju najvrijednija ostvarenja na kulturnu pozornicu grada.
Narodno pozorište i Etnografski muzej osnovani su iste, 1930. godine. Prvi upravnik Muzeja bio je čuveni slikar Špiro Bocarić. U početku osmišljen kao etnografski, muzej s vremenom povećava fond istorijske i arhivske građe. Ime Dušana Mitrovića zauzima počasno mjesto u pozorišnim analima. Bio je upravnik prvog pozorišnog ansambla koji se sastojao od desetak glumaca, među kojima su bili Vjekoslav Afrić i Vlado Zeljković.
Nedugo zatim otvorena je Narodna biblioteka, koja sada ima obilježja narodne i univerzitetske biblioteke. Pored fonda od 250.000 knjiga biblioteka raspolaže i sa 3.500 unikatnih primjeraka knjiga velike vrijednosti.
Dječije pozorište je počelo s radom 1960. godine, a poslednjih godina i DIS — Pozorište mladih.Tu je i dječiji studio glume "Roda", kao i novoosnovano Gradsko pozorište "Jazavac".
Osim u Muzeju savremene umjetnosti Republike Srpske, djela poznatih majstora mogu se vidjeti i u galeriji „Terzić“. Koncerti, izložbe, promocije i drugi kulturni sadržaji uglavnom se održavaju u Banskom dvoru.
Najpoznatije i najuglednije kulturne manifestacije u Banjoj Luci su Kočićevi susreti, Svetosavska akademija, Đurđevdanski festival i Festival gradske i narodne muzike, Teatarfest, Sajam knjiga, Demo-fest, Kratkofil-festival kratkog filma, Dani Vlade S. Miloševića i dr. Filmska ostvarenja se emituju u bioskopu „Palas“ i multipleksu „Kozara“.
U Banjoj Luci se svake godine održavaju dvije višednevne manifestacije: „Banjolučke ljetne igre“ i „Ljeto na Vrbasu“.
U oblasti kulturno-umjetničkog amaterizma najaktivnija su sledeća društva i udruženja: „Veselin Masleša“, „Pelagić“, „Čajavec“, srpsko pjevačko društvo „Jedinstvo“, dječji hor „Vrapčići“ i druga.
[uredi]
Turizam
Kako se grad proteže obalama donjeg toka Vrbasa, na ovim prostorima ribolov je veoma staro zanimanje. Gornji tok Vrbasa i cijeli tok Plive bogati su raznovrsnom ribom (prije svih pastrmkom, mladicom i lipljenom), a kanjoni ovih rijeka su i turističke atrakcije.
Donji tok Vrbasa bogat je ribom mirnih voda: šaranom, štukom i somom. Izuzev sjeverne strane, Banja Luka je okružena šumovitim brdima sa raznovrsnom divljači. Lovišta srna se nalaze na Manjači i Čemernici, rezervati medvjeda u šumama kod Maslovara i Šipraga (opština Kotor Varoš), a jezero Bardača (kod Srpca) obiluje barskom divljači, pretežno divljim patkama i guskama.
Trapiska šuma poznato je lovište fazana i zečeva, kojih ima i u rezervatu na području Potkozarja.
"Gospodska" ulica
Zahvaljujući blizini termomineralnih izvora (Laktaši, Šeher, Slatina, Kulaši...) Banja Luka ima osnovne uslove za razvoj banjsko-rekreativnog turizma. Radi ljekovitih svojstava izvori su korišćeni i u doba Rimljana, ali do danas nije završena rekonstrukcija i modernizacija banjskih liječilišta sa terenima za rekreaciju i ostalim sadržajima savremene turističke ponude.
Banja Luka je dugo slovila kao grad zelenila sa više od deset hiljada stabala, uređenim parkovima, zelenim površinama i čuvenim alejama. Planovi vezani za razvoj turizma podrazumijevaju sanaciju tvrđave Kastel i uređenje obala Vrbasa i zelenih oaza u blizini grada (Banj brdo, Šibovi, Trapisti i izletišta pored Vrbanje).
Pored dobre prirodne osnove za razvoj lova i ribolova, te banjskog, manifestacionog i seoskog turizma, u Banjoj Luci je u posljednje vrijeme sve popularniji i avanturistički turizam. Pod tim se podrazumijevaju rafting, kajakaštvo, planinarenje, speleologija, paraglajding i slične aktivnosti, za koje rijeka Vrbas i njen kanjon predstavljaju idealnu lokaciju.
[uredi]
Znamenitosti
Zgrada Gradske palate i Banskog dvora
Gradska uprava
Simboli Banje Luke, izgrađeni su u „zlatno doba“ grada u vrijeme formiranja Vrbaske banovine na čelu sa Svetislavom Tisom Milosavljevićem. Radovi na Banskom dvoru počeli su u martu 1931, a svečano otvaranje zdanja je bilo 8. novembra 1932. godine. Dispozicije ovih objekata su riješene blokovskim sistemom, sa svjetlarnicima uz naglašeno centralno postavljeno stepenište, smišljeno i kreativno, sa zadovoljenjem svih funkcija. Gabariti obuhvataju uglove ulica, kod kojih se, izlazeći fasadama na tri strane, formiraju zatvoreni blokovi. Ovo arhitektonsko rješenje u sebi sadrži arhitektonski izraz objedinjenog klasicizma i elemenata srednjovjekovnog srpskog graditeljstva, sa izvučenim i naglašenim pilastrima, te sa dekorativno obrađenim kapitelima i arhivoltama koje uokviruju polukružne otvore.
Saborna pravoslavna crkva Hrista spasitelja
Crkva je izrađena u srpskovizantijskom stilu, koji se kod nas javlja u arhitektonskoj praksi krajem XIX i početkom XX vijeka. Srušena je u Drugom svjetskom ratu, a obnova je počela tek 1992. Crkva je sagrađena od najplemenitijeg kamena sa Bliskog istoka tzv. travertin u bojama (crveni i žuti) koji nastaje vulkanskim erupcijama. Na fasadi hrama nalaze se portali, rozete, stubovi, krstovi, bifole i arhivolte koje su rađene od kararskog bijelog mermera. Stubovi (šest velikih i četiri mala) napravljeni su od granita iz mjesta Đadone, Sardinija. Iako njena unutrašnjost još uvijek nije uređena, danas crkva Hrista spasitelja arhitektonski predstavlja jednu od najljepših i najvećih pravoslavnih građevina na Balkanu.
Tvrđava Kastel
Tvrđava Kastel je najstariji istorijski spomenik u Banjoj Luci. Nalazi se u središnjem dijelu grada i dominira lijevom obalom Vrbasa. U prošlosti je Kastel bio jako vojničko utvrđenje sa namjenom da brani kotlinu Vrbasa od neprijateljskih naleta. Tvrđava je sa svih strana opasana debelim kamenim zidovima, a u njenoj unutrašnjosti, pored ljetne pozornice, igrališta za djecu i nacionalnog restorana nalazi se Zavod za zaštitu kulturnog i prirodnog nasljeđa RS, koji radi od 1976. godine.
Muzej savremene umjetnosti Republike Srpske
Muzej savremene umjetnosti Republike Srpske
Zgrada stare željezničke stanice iz 1891-1892. godine (danas Muzej savremene umjetnosti RS) izvedena je kao monumentalno zdanje, sa istaknutim središnjim ulazom i bočnim krilima na kojima su takođe reprezentativni portali, sa lučnim otvorima bogato ukrašenih arhivolti u prizemlju, naglašenim profilisanim vijencima i skladnim ritmom pravougaonih prozora na spratu, dok je peronska strana prvobitno imala trijem na čeličnim stubovima sa ukrasnim kapitelima. Građena je u neorenesansnom maniru, a pozicijom je omogućila formiranje prvog gradskog trga vezanog za Carski drum.
Narodno pozorište Republike Srpske
Narodno pozorište Republike Srpske u Banjoj Luci osnovano je 1930. godine kao "Narodno pozorište Vrbaske banovine" i od tada je važan nosilac razvoja dramske umjetnosti u gradu, a i cijeloj regiji. Kao i mnoge druge znamenitosti u gradu, zgrada Narodnog pozorišta izgrađena je u vrijeme bana Milosavljevića.
Hipotekarna banka - Palata Republike Srpske
Palata Republike Srpske - sjedište Predsjednika Republike Srpske (Zgrada nekadašnje Hipotekarne banke).
Monumentalni objekat Hipotekarne banke izgrađen je 1936. godine, a u njemu su, pored elemenata Bauhausa, naglašeni i neoklasicistički elementi. Dvije bronzane figure krajiških seljaka, koje flankiraju reprezentativni portal, izradio je Volodemer Zahorodnjuk. Od kraja 2008. godine je palata Republike Srpske.
Gospodska ulica
Krajem XIX vijeka u Gospodskoj ulici (ulica Veselina Masleše) podignut je niz jednospratnih neorenesansnih zgrada, a docnije i zgrada sa stilskim elementima secesije, namijenjenih trgovini i stanovanju. Veći broj ovih objekata sačuvao se do danas i svojim bogatim ukrasima na vijencima oko prozora i balkona i sa dekorativnim tornjićima na uglovima čini reprezentativnu pješačku zonu u središtu grada. Danas se u ovim objektima duž Gospodske ulice nalaze mnoge trgovačke radnje koje nude robu domaćih i svjetskih proizvođača.
Spomenik Petru Kočiću
Spomenik Petru Kočiću
Spomenik književniku i narodnom tribunu Petru Kočiću (1877—1916) nalazi se u centralnom Gradskom parku. Autori spomenika su Antun Augustinčić i Vanja Radauš. Spomenik je završen 1929., a postavljen je i svečano otkriven 6. novembra 1932. godine.
Samostan Marija Zvijezda
Izgrađena je 1926. godine. Starohrišćanski i romanički elementi oblikuju ogroman prostor trobrodne bazilike na tačno promišljen, originalan način, s obzirom na to da je središnja lađa dugačka šezdeset, a široka 10 metara. Unutrašnjost samostana odlikuje se smislom za uređenje prostora, nježnim koloritom i neobično umjetničkim uobličenjem. Zapravo, toj crkvi, koja je već 30 godina i župna crkva, nema slične u cijeloj Bosni.
Banj brdo
Banj brdo (nekada Šehitluci) je poznato banjolučko izletište, sa kojeg se može vidjeti gotovo cijeli grad. Na vrhu ovog brda (431 m nadmorske visine) nalazi se spomenik Krajišnicima palim u Narodnooslobodilačkoj borbi (1941—1945). Spomenik je mauzolejskog tipa (visine 13 m i dužine 24 m) i rad je jednog od najvećih jugoslovenskih kipara i majstora memorijalne plastike, Antuna Augustinčića. Banj brdo dominira banjolučkom kotlinom, a njegov vrh je udaljen 5 km od centra grada.
[uredi]
Sport
Od banjolučkih sportista najpoznatiji su rukometaši koji su svom gradu donijeli titulu evropskog prvaka u rukometu.
Uspjehe su postizali i banjolučki bokseri, strijelci, šahisti, padobranci, fudbaleri, biciklisti, kajakaši, košarkaši . . . sa 12 olimpijskih medalja (8 zlatnih), 15 medalja sa svjetskih prvenstava, 6 medalja sa evropskih prvenstava, 4 sa univerzijada, 11 sa mediteranskih igara i 39 sa balkanskih prvenstava. Banja Luka ima jednog klupskog prvaka Evrope (Rukometni klub „Borac“[8]), pobjednika Mitropa kupa (Fudbalski klub „Borac“) te veliki broj ekipnih i pojedinačnih šampionskih titula u prvenstvima Jugoslavije.
Danas je u Banjoj Luci organizovano i aktivno radi više od 100 sportskih organizacija, saveza, sportsko-rekreativnih društava i udruženja u 22 sporta.
Na području grada postoji 69 sportskih objekata. Najpoznatiji među njima su: „Gradski stadion FK Borac“, te sportske dvorane „Borik“ i „Obilićevo“ koje su zajedno sa kuglanom „Borik“ u sastavu javne ustanove „Sportski centar Borik“.
[uredi]
Saobraćaj
Zapadni tranzit, jedna od najfrekventnijih saobraćajnica u gradu
Na području Banje Luke najrazvijeniji vid saobraćaja je drumski, a pored njega, u upotebi je i željeznički, dok je vazdušni saobraćaj slabije razvijen. Kroz grad prolaze magistralni putevi M4 (Novi Grad — Doboj) i M16 (Gradiška — Crna Rijeka (Jajce))[9], te neki manje značajni regionalni i lokalni putevi.
Nakon perioda stagnacije u razvoju saobraćajne infrastrukture na području grada i cijele Republike Srpske, u zadnjih nekoliko godina radi se na modernizaciji i rekonstrukciji puteva. U toku je izgradnja autoputa Banja Luka — Gradiška (E-661) koji veže Banju Luku sa autoputem E-70 (Beograd — Zagreb).[10] Planirana je i izgradnja mreže autoputeva, koju bi pored navedenog činili i pravci Novi Grad — Banja Luka, Banja Luka — Doboj, Šamac — Doboj, Šamac — Bijeljina i Banja Luka — Kupres.[11]
Pored brojnih privatnih prevoznika i špeditera, drumski putnički i teretni saobraćaj organizuju preduzeća „Autoprevoz“, „Banjalukatrans“ i „Rotas“. Banjolučka privredna preduzeća karakteriše usitnjenost kapaciteta režijskog saobraćaja.
Željeznički saobraćaj se odvija na domaćoj liniji Doboj — Banja Luka — Prijedor — Novi Grad — Dobrljin i međunarodnim linijama Zagreb — Banja Luka — Sarajevo — Ploče i Banja Luka — Šamac — Vinkovci — Beograd.[12]
Aerodrom Banja Luka (u mjestu Mahovljani, sjeverno od grada) izgrađen je 1985. godine, ali je za civilni saobraćaj otvoren tek krajem 1997. Prva redovna putnička linija Beograd — Banja Luka — Beograd otvorena je promotivnim letom Jugoslovenskog aerotransporta 2. marta 1998. godine.[13] S obzirom na neizgrađeno kargo skladište u okviru aerodroma teretni saobraćaj još nije uspostavljen.
Trenutni gradonačelnik Banje Luke je Dragoljub Davidović.
Skupštinsku većinu u gradskoj skupštini i izvršnu vlast u Banjoj Luci formirao je Savez nezavisnih socijaldemokrata (SNSD).
